Bu kalabalığın içinde... (Versiyon 2 oluyor bu canım =))

Dikkat ederseniz, bu sefer oldukça neşeli girdim. Bir smiley her şeyi açıklamaya yetiyor bazen. Geçen yazımda oldukça karamsar bir yazı yazmıştım. Ancak fikirlerimi değiştirecek oldukça önemli olaylar meydana geldi.

Bir kere yalnız falan değiliz, bunu çok acı ve utanç içinde tecrübe ettim. Eğer bir derdiniz varsa insanlar yardımınıza koşuyor hemen. Ayrıca bir diğer sorunum Aile baskıları idi. Onun da nedenini zor bile olsa çözdüm. Bizi seviyorlar ve mantıkları el verdiği çerçevesinde iyiliğimizi istiyorlar. Her ne kadar bazen bizi sıksa ve kavga etmemize, hatta ve hatta bağları koparma durumuna getirseler bile bizi kötü niyetleri olmadığını anladım.

Kalabalık bizi hep sarıyor ama yanlız olmayı biz seçiyoruz ayrıca. Kötü gün dostları her yerde, her an yanımızda lar. Sadece bunu bizim anlamamız şart, yoksa yalnızlık içinde ölüp gideceğimiz gibi geliyor bana.

İnsanlara bir adım atalım ve bekleyelim. Göreceğiz ki, kendimizi yalnızlaştıran bizleriz, kısaca özetlersem.

Bu sıkıcımı sıkıcı, oldukça bunaltıcı yazımı okumaya tenezül eden arkadaşlarımı öpüyorum. Hatta sarhoş oldum, ve hepinizi öpüjjeem... =) Bir smicik her şeyi açıklıyor.